Przedstawiłem w ubiegły czwartek na blogu projekt Uchwały Sejmu ws. radykalnej aborcjonistycznej deklaracji ogłoszonej ex officio przez Viviane Reding, wiceprzewodniczącą Komisji Europejskiej. W sprawie tej – mimo informacji w mediach centralnych, mimo apeli, mimo obowiązków wynikających z faktu prezydencji – rząd nie podjął żadnych kroków. Projekt ten znacznie wcześniej przekazałem PiS i PJN, z apelem o zgłoszenie go w Sejmie. Na blogu przedstawiłem go również po to, by dowiedzieć się, czy partie te podjęły jakieś kroki we wskazanej sprawie. Pora najwyższa, bo na wydarzenia takie jak wypowiedź pani Reding reagować trzeba natychmiast – poprzez akty oficjalne, a także mobilizację opinii międzynarodowej. Trzeba, bo niechodzi tu o sprawę, która jest ciekawa dla prawicy chrześcijańsko-konserwatywnej, ale o wypowiedź definiującą zasady współpracy europejskiej, o fakt ustrojowy w wymiarze europejskim. Nie możemy pozwolić, by w okresie polskiej prezydencji aborcjonizm (bez słowa protestu) został uznany za oficjalną ideologię Unii Europejskiej. Oczywiście, są tacy, którzy uważają, że możemy – ale im więcej takich opinii, tym właśnie mocniej powinny reagować partie, które deklarowały obronę zasad chrześcijańskich w Europie. Ta obrona nie polega na opowiadaniu o „wartościach” w okolicznościowych przemówieniach, ale na aktach politycznych podejmowanych ze stosowną mocą, gdy wymagają tego okoliczności.
Cały czas czekamy na wiadomość o działaniach podjętych w Parlamencie (bo niestety po publikacji poprzedniego żadnych takich informacji ani w komentarzach, ani inną drogą nie otrzymaliśmy). Zachęcam do nich opozycję, bo europejska bezczynność rządu nie powinna pozostawać bez opozycji właśnie. To słowo zobowiązuje do czegoś więcej niż prowadzenie kampanii wyborczej. To właśnie opozycja powinna przypomnieć partii rządzącej jej obłudne deklaracje, zawarte w oficjalnym programie (deklaracje, które przypomnieliśmy w uzasadnieniu przygotowanej Uchwały).
