Przed spotkaniem prezydentów Polski i Niemiec warto przypomnieć aktualną agendę spraw naszych państw. Przede wszystkim nasza waluta narodowa. Polska broni się przed kryzysem dzięki zachowaniu złotego. Nie chcemy przyjmować euro, a pomysły wprowadzania „rządu gospodarczego Europy” uważamy wprost za groźne dla solidarności i współpracy europejskiej. Europa może mieć tyle wspólnych instytucji i kompetencji – ile ma wspólnych wartości i interesów.
Nie można udawać, że nie widzimy uruchamianego właśnie gazociągu bałtyckiego. Niemcy upierając się przy realizacji tego projektu podjęły działania na szkodę Polski, państw bałtyckich, Ukrainy. To jednostronne przedsięwzięcie, zaprzeczające solidarności europejskiej. Po jego uruchomieniu Polska musi z podwójną rezerwą przyglądać się wszelkim niemieckim inicjatywom politycznym. Od Niemiec domagać się musimy w tej sytuacji przede wszystkim zabezpieczenia interesów portu w Świnoujściu i solidarności z naszymi interesami gospodarczymi w planie europejskim, szczególnie równości konkurencyjnej polskiego rolnictwa. Gdy wszystkie wielkie państwa Europy myślą o środkach ratunkowych dla swoich gospodarek – Polska nie może pozostawać w tyle.
To tyle życzeń – na razie oficjalna polityka Polski wobec Niemiec biegnie w przeciwnym kierunku. W sporze między Niemcami i Francją z jednej, a Wielką Brytanią z drugiej strony – o integrację militarną Unii Europejskiej – Polska stanęła po stronie unijnych hegemonów. Po co? I co konkretnie na tym eurokonformizmie zyskaliśmy w zakresie agendy podstawowej naszych interesów?
